โดย : ไมตรี จงไกรจักร์ เครือข่ายผู้ประสบภัยสึนามิ
ทุกเช้าข่าวความเสียหายในประเทศเฮติทำไห้ผมใจสั่นลุกหนีออกจากหน้าจอทีวีไม่ได้เลยจนกว่าข่าวจะจบ ข่าวที่ออกมาเป็นภาพย้อนความหลังของผมเมื่อ ๕ ปีที่แล้วได้เป็นอย่างดี นั่งทบทวนไปพร้อมๆกับข่าว ทำให้เห็นภาพในอดีตเพื่อทบทวนว่าขณะนั้นพวกเราอยู่กันอย่างไร เป็นอย่างนี้ไหม ทุกคำถามที่เกิดขึ้นในความคิดมากมาย แต่ผมหาคำตอบให้มันได้ทุกคำตอบ เป็นอย่างนี่มา ๑๐ กว่าวันแล้ว
ในทุกเช้าของ ๕ วันแรก ที่พักผู้ประสบภัยหน้าอำเภอตะกั่วป่าบ้างก็นอนกันระเนระนาด บ้างก็นั่งหลับ บางคนไม่มีผ้าห่มแม้แต่จะห่ม เสื้อผ้ายังไม่มีด้วยซ้ำสำหรับบางคน ไม่ทราบข้อมูลข่าวสารภายนอกเลยว่าเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง ที่ไหนเสียหายบ้าง “เร็วเข้าตื่นๆมีคนเอาข้าวกล่องมาแจก” มีคนตะโกนเรียก ทุกคนลุกลี้ลุกลน ลุกจากที่นอนหน้ายังไม่ได้ล้าง รีบวิ่งไปเข้าแถว อ่านต่อ คลิ้กที่นี่
ทุกเช้าข่าวความเสียหายในประเทศเฮติทำไห้ผมใจสั่นลุกหนีออกจากหน้าจอทีวีไม่ได้เลยจนกว่าข่าวจะจบ ข่าวที่ออกมาเป็นภาพย้อนความหลังของผมเมื่อ ๕ ปีที่แล้วได้เป็นอย่างดี นั่งทบทวนไปพร้อมๆกับข่าว ทำให้เห็นภาพในอดีตเพื่อทบทวนว่าขณะนั้นพวกเราอยู่กันอย่างไร เป็นอย่างนี้ไหม ทุกคำถามที่เกิดขึ้นในความคิดมากมาย แต่ผมหาคำตอบให้มันได้ทุกคำตอบ เป็นอย่างนี่มา ๑๐ กว่าวันแล้ว
ในทุกเช้าของ ๕ วันแรก ที่พักผู้ประสบภัยหน้าอำเภอตะกั่วป่าบ้างก็นอนกันระเนระนาด บ้างก็นั่งหลับ บางคนไม่มีผ้าห่มแม้แต่จะห่ม เสื้อผ้ายังไม่มีด้วยซ้ำสำหรับบางคน ไม่ทราบข้อมูลข่าวสารภายนอกเลยว่าเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง ที่ไหนเสียหายบ้าง “เร็วเข้าตื่นๆมีคนเอาข้าวกล่องมาแจก” มีคนตะโกนเรียก ทุกคนลุกลี้ลุกลน ลุกจากที่นอนหน้ายังไม่ได้ล้าง รีบวิ่งไปเข้าแถว อ่านต่อ คลิ้กที่นี่