เมื่อคำพูด “หันหน้าเข้าคลอง” เปลี่ยนเป็น “หันหลังให้คลอง” จึงไม่แปลกอะไร ที่คนส่วนใหญ่มองคลองเป็นแค่เพียงที่ทิ้งขยะและสิ่งโสโครกเท่านั้น เพราะคนหันมาใช้ถนนเป็นเส้นทางสัญจรหลัก บ้านที่เคยอยู่ริมคลอง เคยใช้ประโยชน์จากคลอง ต่างโยกย้ายมาตั้งอยู่ริมถนนกันหมดนายสมนึก หนูเงิน หรือพี่นึก ประธานเครือข่ายอนุรักษ์และพัฒนาลุ่มน้ำรัตภูมี เล่าว่า จากสำรวจพบว่า คนไม่ค่อยใช้ประโยชน์จากคลองมากเท่าไหร่ พวกขยะ น้ำเสีย ก็เลยโยนทิ้งลงคลองกันหมดเลย นอกจากนี้เรายังเจอปัญหาอื่นอีกมากมาย
“ปัญหาของคลองที่เราเจอหนักๆ เลย ก็คือเรื่องของบ่อทราย บางจุดมีการดูดทรายจนตลิ่งพัง กลายเป็นเวิ้งน้ำกว้างใหญ่ สายน้ำเปลี่ยนทิศ บางจุดคลองก็ตายไปแล้ว”
พี่นึกเล่าต่อว่า ส่วนปัญหาน้ำเสีย เจอหนักที่จุดกลางน้ำและปลายน้ำ ซึ่งเป็นน้ำเสียจากโรงงาน และคอกหมู ส่วนปัญหาคลองสาขาที่เจอ บางจุดมีคันกั้นน้ำ ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นถนน ทำให้คลองมีสภาพแคบลง น้ำก็ไม่ค่อยใสเหมือนเมื่อก่อน
“ยังมีการใช้สารเคมีไม่ถูกวิธี ที่พบบ่อยคือทิ้งขวดหรือภาชนะใส่สารเคมีลงแหล่งน้ำ ซึ่งมักจะไม่ค่อยมีใครพูดถึง”
พี่นึก บอกว่า พอเราเห็นปัญหาที่เกิดขึ้น เราจึงรวมกลุ่มกัน โดยเริ่มแรกไปทำกิจกรรมที่โซนต้นน้ำก่อน เพราะเขามีเครือข่ายอนุรักษ์ป่าต้นน้ำ คือกลุ่มป๊ะหรน หมัดหลี ตอนหลังพี่น้องที่อยู่กลางน้ำและปลายน้ำก็มารวมกลุ่มกัน อ่านต่อ คลิ้กที่นี่
