วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2553 ที่ผ่านมา เครือข่ายอนุรักษ์และพัฒนาลุ่มน้ำรัตภูมี ได้มีกิจกรรมเก็บข้าวเพื่ออนุรักษ์วิถีดั้งเดิมของคนในชุมชน โดยรวมตัวกัน ณ บ้านนายจรินทร์ ธรรมวาโย ซึ่งเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความตั้งใจที่จะสืบสานวิถีเดิมๆไว้ “บ้านหูแร่”ชื่อหมู่บ้านแห่งนี้เคยเป็นอู่ข้าวอู่น้ำของคนแถบนี้ในอดีต ปัจจุบันได้เปลี่ยนสภาพเป็นพื้นที่สวนยางพาราเป็นส่วนใหญ่ แต่ชาวบ้านบางครอบครัวก็ยังนิยมทำนากันอยู่ ส่วนใหญ่จะทำไว้กินเอง ต้นทุนการทำนาต่ำเพราะไม่ต้องใช้ปุ๋ยเคมีหรือสารเคมีใดๆ กินข้าวได้อย่างสบายอุราช่วงสองสามปีที่ผ่านมา สถานการณ์การทำนาในหลายพื้นที่ในลุ่มน้ำคลองภูมีเริ่มมีการตื่นตัวมากขึ้น อาจเกิดจากสภาวะข้าวยากหมากแพง ต้นทุนการผลิตสูง และการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์จากพื้นที่มีมาก จะเห็นได้ว่าหลายๆกลุ่มเริ่มตื่นตัวที่จะปลูกข้าวไว้กิน ผืนนาผืนน้อยเริ่มมีความหมายมากขึ้น รอยยิ้มของผู้คนเริ่มกลับมา ... แม้นี่คือรอยยิ้มหนึ่งตรงมุมเล็กๆของสังคม แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่สุขใจ เราเชื่อว่าความสุขเริ่มจากตรงนี้คือที่ใจ “ทำนาได้อะไรมากกว่าที่คิด” อ่านต่อ คลิ้กที่นี่
